Araştırma Sonuçları

Theraplay Araştırma Sonuçları

Theraplay kanıta dayalı bir oyun ve aile terapisi yöntemidir. Theraplay yönteminin de merkezi olan ABD’de, Madde Bağımlılığı ve Ruh Sağlığı Hizmetleri tarafından, “Kanıta Dayalı Programlar ve Uygulamalar” arasında kabul edilmiştir.

Dergilerde Yayınlanmış Kontrollü Araştırmalar

Dodd, L. W., The Effect of Domestic Violence on Mothers and Their Young Children and the Development and Evaluation of Group Work with these Families, (2004).

(Aile İçi Şiddetin Anneler ve Küçük Çocukları Üzerindeki Etkisi ile Bu Ailelerle Yapılan Grup Çalışmasının Değerlendirmesi)

Manchester Üniversitesi Eğitim Psikolojisi Doktora Programı Tez Çalışması.

Bu araştırmada aile içi şiddete maruz kalmış anneler ve 0-5 yaş aralığındaki çocuklarından oluşan iki gruba uygulanan grup Theraplay’in etkisi incelenmiştir. Grup çalışması anneler için destek grubu, çocuk grupları ve her grupta 8 anne, 10 çocuk olacak şekilde anne ile çocukların bir arada katıldığı Theraplay gruplarını içermekteydi. Theraplay aktivitelerinin amaçları olumlu ilişkileri güçlendirmek, ebeveyn hassasiyetini desteklemek ve güvenli bağlanmayı geliştirmekti. Annelerle tedavi sonrası yapılan yarı yapılandırılmış görüşme sonuçları ile grup liderlerinin gözlemleri kadınların birçoğunun çocuklarıyla arasındaki ilişkilerin 6-8 haftalık tedavi sonrasında geliştiğini göstermiştir. Kadınların çoğu bu aktivitelere katıldıkları için mutlu görünmekte ve hem kendileri hem de çocukları oldukça faydalanmış görünmekteydiler. Fakat küçük bir grup kadın ise çocuklarıyla bir şey yapmalarını en az gerektiren aktivitelere bile katılmayı imkansız buldu ve ikinci Grupta Bebek Masajını yapmayı reddedenler oldu.

Dent, T., & Fouts, G. Play Contexts and Assessing Senses of Self in Children with Down Syndrome, International Journal of Disability, Community and Rehabilitation. Vol. 1(1) (2002).

(Oyun Bağlamları ve Down Sendromlu Çocukların Benlik Algılarını Değerlendirme.)

Bu çalışma öznel benlik seviyesindeki maksatlı iletişim becerilerini geliştirmeye ve pekiştirmeye odaklanan duyusal-motor oyunların kullanıldığı diyadik müdahalelerin Down Sendromlu çocuklarda sembolik dil becerisinin normalleştirilmiş örüntüleri için hazırlık niteliğinde olduğunu öne sürer. Theraplay terapisi bu terapilerden biri olarak özellikle önerilmektedir.

Franklin, J, Moore, E., Howard, A., Purvis, K., Cross, D. & Lindaman, S. An Evaluation of Theraplay Using a Sample of Children Diagnosed with Pervasive Developmental Disorder (PDD) or Mild to Moderate Autism, (2006). Texas Christian University, Ft. Worth TX. To be presented as a poster session at the American Psychological Association 2007 Conference.

(Yaygın Gelişimsel Bozukluk (YGB) ya da Hafif-Orta Otizm Tanısı Almış Bir Grup Çocuk İle Theraplay Kullanımının Değerlendirilmesi)

Bu çalışmanın amacı otistik çocuklar örnekleminde Theraplay’i değerlendirmektir. Yaşları 3 ile 9 arasında değişen, Yaygın Gelişimsel Bozukluk (YGB) ya da hafif-orta otizm tanısı almış sekiz çocuk (2 kız, 6 erkek) iki hafta süren yoğun Theraplay müdahalesine katılmıştır. Müdahalede her çocuk-bakımveren ikilisi iki hafta boyunca her gün eğitimli bir Theraplay terapisti ile 1 saatlik seansa katılmıştır. (1) Müdahale sırasında ve (2) ön test ile müdahaleden iki hafta sonra ve müdahaleden üç ay sonra son test olmak üzere iki dizi ölçüm yapılmıştır. Müdahale sırasında terapistler her seansın sonunda çocuğun seans içindeki davranışları ile etkileşimlerini ve ebeveynin seans boyunca çocuğun ihtiyaçlarına karşı hassasiyetini değerlendiren bir form doldurmuşlardır. Ön ve son test olarak kullanılan değerlendirmeler şunlardır; otizm değerlendirmeleri (GARS-2), ebeveyn stresi (PSI) ve duyusal beceriler (Duyusal Profil), nörökimyasal test, bir bakımveren-çocuk etkileşim görevi (MEM). Etkileşim görevinde zaman içerisindeki değişimi değerlendirmek için MEM etkileşimlerini değerlendirmek üzere bir puanlama sistemi geliştirilmiştir. MEM kodlama şeması ebeveyn için altı, çocuk için yedi ve ebeveyn-çocuk ikisi için üç olmak üzere on altı davranışsal dereceden oluşur. Videolar rastgele iki eğitimli ve bağımsız değerlendirici tarafından değerlendirilmiştir. Etkileşim ölçümlerinden elde edilen veriler hem ebeveynlerin hem de çocukların terapist değerlendirmesine göre seanslar arasında önemli ölçüde geliştiklerini göstermiştir. Bu bulgular müdahale ilerledikçe hem çocukların hem de ebeveynlerin terapi seanslarında daha iyi etkileşim kurduklarını ileri sürmektedir. Ölçeklerde ise ön test son test arasında çok az anlamlı farklılık bulunmuştur. Bazı nörökimyasal  değişiklikler bulunmuştur. Zaman içerisinde epinefrin optimal aralığa yaklaşarak anlamlı ölçüde artmıştır. Norepinefrin/epinefrin oranı optimal aralığa yaklaşarak zaman içerisinde anlamlı şekilde azalmıştır. MEM etkileşim görevlerinde birçok anlamlı değişim gözlenmiştir. Bütünüyle MEM etkileşiminde ebeveyn-çocuk ikilileri ön testten son teste anlamlı ölçüde daha yüksek puan almışlardır. Bu bulgular Theraplay’in YGB’li veya otizmli çocuklar için müdahale aracı olarak kullanılmasının geçerliliğini ve faydasını desteklemektedir. Gelecek çalışmalar daha geniş ve farklı örneklemler içermelidir. Belirli popülasyonlar travmatik beyin yaralanmaları olan çocuklar ya da özel eğitim gereksinimli evlat edinilmiş çocuklar olabilir.

Hong, Jung-Ae. The Effects of a Family Resilience Promotion Program Applying Family Theraplay. Sookmyung Women’s University, Seoul, Korea.

(Aile Theraplay’inin Uygulandığı Aile Direnci Programının Etkileri)

Hong, Jung-Ae. Effects of Group Theraplay on Self-Esteem and Interpersonal Relation for the Abused Children. (2004). Sookmyung Women’s University, Seoul, Korea.

(İstismar Edilmiş Çocuklarda  Öz Saygı ve Kişiler Arası İlişkiler Üzerinde Grup Theraplay’in Etkileri)

Bu çalışmanın örneklemi 4., 5. ve 6. sınıfta okuyan istismara uğramış ve istismarcı ebeveynlerinden ayrılıp “grup evinde” yaşayan çocuklar oluşturmaktadır. 6 çocuk deney, 6 çocuk kontrol grubunda yer almıştır. 6 hafta boyunca haftada 2 olmak üzere toplam 12 seanslık Theraplay grubunda seanslar 40-45 dakika sürmüştür. Program ana araştırmacı (terapist) ve 2 asistan terapist tarafından yürütülmüştür. Özsaygı envanteri (Self-Esteem Inventory) kullanılarak ön test ve son test uygulanmıştır. Sonuçlar Theraplay grubuna katılan istismar edilmiş çocukların kontrol grubundaki çocuklara kıyasla daha yüksek özsaygı puanı aldıklarını göstermiştir. Ayrıca kişilerarası eğilimlerden rekabetçi-agresif, kendini beğenmiş-narsistik, başkaldıran-güvenilmez azalırken baskın-üstün, bağımsız-sorumlu, sempatik-anlayışlı, sosyal-iyi niyetli eğilimler artmıştır. Bu nedenle Theraplay grubu istismar edilmiş çocukların öz saygılarını yüceltmede verimliydi.

Kwon, Eun-Hee. The Effect of Group Theraplay on the Development of Preschoolers’ Emotional Intelligence Quotient. (2004). Sookmyung Women’s University, Seoul, Korea.

(Okul Öncesi Öğrencilerin Duygusal Zeka Gelişimlerinde Grup Theraplay’in Etkisi)

Bu çalışmaya 4 yaşındaki okul öncesi öğrencilerinden 12 kişi katılmıştır. Katılımcıların 6’sı 6 hafta boyunca haftada iki kez 40-45 dakikalık Theraplay grubuna katılırken kontrol grubu gruba katılmamıştır. Ön test ve son test olarak kullanılan Duygusal Zeka Kontrol Listesinin sonuçları test grubu ile kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığını göstermiştir. Fakat grup Theraplay’inden sonra öz farkındalık kapasitesi, öz kontrol kapasitesi, başkalarının farkında olma kapasitesi, başkalarını kontrol etme kapasitesi ve duygusal zeka alanlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar saptanmıştır. Ayrıca araştırmacılar tarafından deney grubundaki işbirlikçi davranışların sıklığında da artış gözlenmiştir.

Leblanc, M., & Martin R. A Meta-analysis of Play Therapy Outcomes, Counseling Psychology Quarterly, Vol. 14 (2) p. 149-163, (2001).

(Oyun Terapisi Sonuçlarına Yönelik Bir Meta Analiz Çalışması)

Bu çalışma oyun terapisinin genel etkinliğini ve ilişkili değişkenleri değerlendirmek amacıyla çocuklarla oyun terapisi çalışmalarının sonuçlarına ilişkin bir meta analiz çalışmasıdır. Verilerin analizinde hiyerarşik doğrusal modelleme tekniği kullanılmıştır. Analiz ortalama bir tedavi etkisinde 0.66’lık standart sapma göstermiştir. Tedavinin etkinliği ve terapötik sürece ebeveynlerin katılımı arasında güçlü bir ilişki rapor edilmiştir. Theraplay verimli bir yöntem olarak bahsedilmiştir. Terapi süresi de tedavi sonucu ile ilişkili olarak bulunmuştur ve maksimum etki büyüklüğünün 30 tedavi seansının ardından ortaya çıktığı belirlenmiştir. Oyun terapisi duygusal zorluklar yaşayan çocukların tedavisinde oyun içermeyen tedaviler kadar etkili bulunmuştur. İleriki çalışmalar için tedavi etkinliğine ilişkin terapötik özelliklerin ya da katılımcılara dair özelliklerin açıklanmasına odaklanılması önerilmiştir.

Kim, Yoon-Kyung, Ph.D, Development and Evaluation of a Group Theraplay Program to Enhance Attachment of Infants. Sookmyung Women’s University, Seoul, Korea.

(Bebeklerde Bağlanmayı Güçlendirici Grup Theraplay Programının Geliştirilmesi ve Değerlendirilmesi)

Siu, A.F.Y. (2009). Theraplay in the Chinese world: An intervention program for Hong Kong children with internalizing problems. International Journal of Play Therapy, 18(1), 1-12.

(Çin dünyasında Theraplay: Hong Kong’daki İçselleştirme problemleri olan çocuklar için müdahale programı.)

Bu araştırmanın temel amacı Theraplay’in çocuklardaki içselleştirme sorunlarını azaltmadaki etkinliğini değerlendirmektir. İçselleştirme bozukluklarının gelişmesi açısından riskli olarak değerlendirilen 2-4. sınıflardaki 46 çocuk tesadüfi atama ile Theraplay uygulanan grupta (8 hafta boyunca haftalık Grup Theraplay) veya bekleme listesinde kontrol grubunda yer almıştır. 8 haftalık süreçten önce ve sonra standardize edilmiş içselleştirme semptomları ölçümü (CBCL) tamamlanmıştır. Sonuçlar, Theraplay uygulanan gruptaki çocukların kontrol grubuyla karşılaştırıldığında anlamlı olarak daha az içselleştirilme semptomları sergilediklerini göstermektedir.

Siu, A.F.Y. (2014). Effectiveness of Group Theraplay® on enhancing social skills among children with developmental disabilities. International Journal of Play Therapy, 23(4), 187-203.

(Gelişimsel yetersizlikleri olan çocuklarda sosyal becerileri iyileştirmede Grup Theraplay®’in etkililiği)

Theraplay® çocukların başkalarıyla daha iyi ilişkiler kurma ve bağlanmalarını sağlayan bir oyun terapisi yaklaşımıdır. Etkileşimin sözsüz yönlerine odaklanır. Bu çalışma, gelişimsel yetersizlikleri bulunan çocukların bulunduğu özel bir okulda uygulanan Grup Theraplay programının raporudur. Dört gruba ayrılan yirmi üç öğrenci sosyal gelişimlerini iyileştirmek için bir yıl boyunca süren Theraplay prensiplerinin kullanıldığı programa katıldı. Sonuçlar 15 öğrenciden oluşan karşılaştırma kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Sosyal Duyarlılık Ölçeğinden elde edilen veriler Theraplay grubundaki öğrencilerin kontrol grubuna kıyasla “sosyal iletişim” alt boyutunda anlamlı iyileşme sağladıklarını göstermektedir. Öğretmenlerden gelen geri bildirimler bu çocuk grubuyla çalışmaya yönelik yeni fikirler ortaya çıkmıştır. Gelişimsel yetersizlikleri olan çocuklarla Theraplay yönteminin kullanılmasının altında yatan gerekçeler sunulmuştur. Çalışmanın sınırlılıkları ve gelecekte yapılacak araştırmalara yönelik önerilere yer verilmiştir. 

Weir, K.N., Lee, S., Canosa, P., Rodrigues, N., McWilliams, M., & Parker, L. (2013). Whole Family Theraplay: Integrating Family Systems Theory and Theraplay to Treat Adoptive Families Adoption Quarterly, 16 (3-4), 175-200. 

http://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/10926755.2013.844216#.UrnQJaUw1z9

(Bütün Aile Theraplay’i: Evlat Edinen Ailelerde Aile Sistemleri Teorisi ve Theraplay’in Entegrasyonu)

Evlat edinen ailelerin klinik tedavisi için Theraplay’in etkinliğine ilişkin bu makale ile hem aile sistemleri teorisini Theraplay ile birleştirmeye yönelik bir model ortaya konmuş hem de Bütün Aile Theraplay’i başlığı altında yeni bir yaklaşım oluşturulmuştur. Aynı zamanda bu modelin etkinliğini gösteren pilot çalışmanın da ön raporu niteliğindedir. Bütün Aile Theraplay’i evlat edinen ailelerdeki ebeveynleri ve kardeşleri tedavi etmek için Theraplay’i aile sistemleri yaklaşımlarıyla (Yapısal ve Deneyimsel Aile Terapileri) birleştirir. Bulgular, Bütün Aile Theraplay’i tedavisinin aile içi iletişim, yetişkinlerin kişilerarası ilişkileri ve çocukların genel davranışsal işleyişleri bakımından istatistiksel olarak önemli faydalar sağlayabileceği görülmektedir. 

Wettig, H. G.; Coleman, A. R.; Geider, F. J. (2011). Evaluating the effectiveness of Theraplay in treating shy, socially withdrawn children. International Journal of Play Therapy, 20(1), 26-37.

(Utangaç, sosyal olarak geri çekilmiş çocuklarda Theraplay etkinliğinin değerlendirilmesi)

Bu çalışmada dil bozuklukları ve utangaçlık/sosyal anksiyete tanısı konulan çocuklarda Theraplay’in etkinliği değerlendirilmiştir. 1. Çalışma boylamsal bir çalışmadır, bir terapist tek bir kurumda 22 çocuğu tedavi etmiştir. 2. Çalışma ise sonuçların genellenebilirliği değerlendirebilmek için birden fazla merkezdeki terapistler ile 167 katılımcıyı içermektedir. Sonuçlar çocukların atılganlık, özgüven ve güven duyma konularında önemli ölçüde geliştiğini, sosyal geri çekilmenin ise azaldığını göstermiştir. Ayrıca ifade edici ve algısal iletişimde gelişim görülmüştür. İyileşmeler nüksetme olmaksızın 2 yıldan fazla sürmüştür.